XX wiek - lata 10.

Lata 10 XX wieku to same rewolucje. Moda w tym okresie była bardzo  trudna do scharakteryzowania, ponieważ w tym czasie zachodziło wiele radykalnych zmian. Na modę tego okresu wpływały wydarzenia historyczne, przede wszystkim I wojna światowa.                                  Duży wpływ na kształtowanie mody  miał kult operetki, teatru dramatycznego, rewii oraz kabaretu, a aktorki oraz tancerki tam występujące odważnie lansowały nowy, na tamte czasy  styl ubierania, którym potem przesiąkła ulica. Te wszystkie elementy stanowiły początek kształtowania się stylu w modzie.
 Sylwetka kobiety zmieniła się z esowatej na bardziej zgeometryzowaną. Odrzucono bardzo sztywny gorset, z wieloma fiszbinami, zastępując miękkim i delikatniejszym. Halka stała się mniej powiewna  oraz węższa. Wprowadzono również różne rodzaje biustonoszów oraz majtek, które swoim krojem oraz materiałem były dostosowane do stylu ubioru oraz pory roku.  Kobiety nosiły bardzo  Ciężkie, obfite, długie spódnice. Żakiet miał bardzo wysoki kołnierz , tzw. szmizetka - rodzaj kołnierzyka czy chusty, rękawy były rozszerzone u dołu i ujęte mankietem w nadgarstku. Bluzki zmieniły krój i stały się mniej ozdobne – podobne do dzisiejszych koszulowych. Jedynym elementem wyróżniającym były kołnierze, które przybierały wielorakie kształty.

  

   
Na taki zestaw narzucano płaszcz, który miał maskować talię, a z czasem nabrał owalnego kształtu. Płaszcze zwykle sięgały połowy łydki, odsłaniając ¼ spódnicy.  
  Buty były stylizowane na pantofelki z czasów Ludwika XV na obcasiku i ze szpiczastym noskiem, popularne do dziś "rzymianki" i wysokie buty zapinane na guziki.      

Zwieńczeniem całego ubioru był wielki kapelusz  przepasany wstążką ,przybrany kwiatami, nakładany na wysoko upięte włosy.      

         Po roku 1914 punktem zwrotnym dla mody  stała się wojna światowa. Zmusiła ona osamotnione kobiety do przejęcia ról męskich w pracy, jak i w domu. Wpłynęło to znacząco na modę, ponieważ w danym momencie liczyła się przede wszystkim wygoda podczas wykonywania nowych dla nich zadań.
Wiele kobiet  zrezygnowało z gorsetów . Pozostała bielizna stała się lżejsza i krótsza. Wykonywano ją z cienkich tkanin, bez zbędnych falban oraz zakładek. Dodatkowo dążono do ograniczenia sztuk bielizny noszonej pod sukniami .

Spódnice i suknie zostały skrócone, odsłaniając  buty i cholewki. Krój sukni i spódnicy stał się prosty i rozszerzony. Taki fason spódnicy, połączony z dłuższym żakietem sięgającym za linie bioder, ujętym paskiem w talii, był inspirowany mundurami pomocniczych służb kobiecych. Żakiety szyto przede wszystkim z miękkiej, ciepłej wełny, sukna, kaszmiru. Modne były pasy, kraty, kolory beżowy i granatowy oraz ich różne kombinacje. 

 Bluzki charakteryzowały się różnorodnością kołnierzy. Niektóre zdecydowanie nawiązywały do kroju koszuli męskiej inne były bardziej ozdobne i zaokrąglone. Zdarzały się kołnierze stojące lub golfy. Popularny ówcześnie był również duży kołnierz, płasko opadający na ramiona.

Oprócz żakietów  popularne stały  się wełniane swetry, długości żakietu.Były to przede wszystkim swetry wkładane przez głowę, które miały kilka guzików przy dekolcie. Zamożniejsze panie mogły sobie pozwolić na swetry z jedwabnego trykotu, co było w tym czasie niezwykle szykowne.
W chłodniejsze dni okrywano się luźnym płaszczem, który czasem był spięty pasem. Były one różnej długości, a czasem nawet wyglądały jak kurtki. Jako okrycia wierzchnie stosowano również peleryny, często ze sztywnym,wysokim  kołnierzem,  obszyte karakułami lub fokami.
Buty  były dłuższe, sznurowane do połowy łydki,które z czasem przybrały formę pantofli.

Moda męska początku XX wieku  polegała na skromności, prostocie, a jednocześnie dbałości o szczegóły. Panowie rozluźnili swoje szyje i karki poprzez zmniejszenie kołnierzyka, zaczęli chętnie także nosić wygodne, a równocześnie eleganckie i często pasiaste marynarki oraz kamizelki. Daje się zauważyć utrzymanie w ubiorze tonów spokojnych i przeważnie ciemnych. W ciepłe dni przywdziewali słomkowe kapelusze z małym rondem. Do tego stylizowana laska oraz białe rękawiczki , mężczyzna nabierał wytworności. Fryzury stały się nieco krótsze, zrezygnowano z bujnych bokobrodów, za to chętnie noszono małą szpiczastą bródkę z zalotnie przystrzyżonymi i podkręconymi wąsikami. Wielki dandys angielski Brummel’a powiedział: „Strój mężczyzny powinien być wykwintny w każdym szczególe, a jednocześnie tak spokojny i tak dobrze leżący, by człowiek ten wyglądał dystyngowanie bez zwracania uwagi swym strojem”(Tygodnik Mód i Powieści 1913 nr 36, s. 12) po ponad stuleciu było nadal aktualne.

Julia