XXI wiek

Tak na prawdę nie ma konketnych strojów w XXI wieku. Aktualnie każdy ubiera sie jak chce. Poczyniając od stylu rockowego przez elegancki po sportowy. Głównie ludzie stawiają na orginalność w ubiorze czy wygodę. Raz na jakiś czas jest moda na jakieś ubrania, np. moda na ubrania z lat 80. Wystarczy przejść się po ruchomej ulicy i od razu można zaoberwować, że każdy człowiek ubiera się inaczej.

Wera

XX wiek - lata 90.

Moda lat 90. była trochę zwariowana, trochę słodka, trochę kiczowata. Dziś wciąż o niej pamiętamy i chętnie ubieramy się w stylu tamtych lat - legginsy, sportowe bluzy i buty, skórzane kurtki, to tylko niektóre ciuchy uwielbiane w tamtej dekadzie i modne teraz.
(zdj nr 1)
Moda damska:

•  zwężane ku dołowi spodnie
•     krótkie odsłaniające brzuch topy
•     szerokie bluzy z różnymi nadrukami
•     marynarki i żakiety z poduszkami wszytymi „w ramiona”
•     ortalionowe dresy z dużym logo
•    różno - kolorowe legginsy
•     zwierzęce motywy na ubraniach
•     ogrodniczki
•     buty na koturnach
•     styl grunge, czyli poszarpane dżinsy i bluzy

Najbardziej popularną fryzurą kobiecą, jaką nosiły w latach 90-tych była ta ''na Rachel'' i polegała ona na wycieniowaniu dosyć długich włosów.

Moda męska:

• buty na deskę
• kurtka Starter
• łańcuch przy spodniach
• flanelowa koszula z krótkim rękawem
• bawełniany kapelusz
• czapka z daszkiem
• szerokie spodnie 
• marynarki z poduszkami

W latach 90-tych mężczyźni zaczęli powracać do bardziej tradycyjnych uczesań. Włosy były krótkie po bokach i nieco dłuższe na górze.

Sandra

XX wiek - lata 80.

Moda damska lat 80.

Ubrania w stylu lat 80. są bardzo różnorodne. Chodzi tutaj głównie  o bogactwo w obrębie jednego trendu, jakim niewątpliwie było disco. Na początku tego okresu pojawił się styl new romantic nawiązujący do poprzednich lat. Charakterystyczne zarówno dla pań, jak i panów są tutaj szerokie spodnie zwężane na wysokości kostki oraz bardzo łatwo rozpoznawalne koszule z szerokimi rękawami.  Inspiracja nowym nurtem muzyki i subkultury przejawiała się przede wszystkim w noszeniu legginsów, spodni rurek, spódniczek mini, bluzek w kształcie motyla inspirowanych strojami do aerobiku. Panie chętnie również lakierowały swoją skórę w sposób prawdziwy bądź ekologiczny. Głównym celem było wyglądanie w jak najbardziej efektowny sposób w świetle dyskotekowych reflektorów. Stroje lat 80. wykonywane były głównie ze sztucznych i świecących tkanin. Kobiety z chęcią sięgały po sztuczną biżuterię oraz dopełniały stylizację długimi rękawiczkami bez palców. Niemałe znaczenie miały tutaj również jeansy, zwłaszcza te z wysokim stanem i wąskimi nogawkami, noszone zarówno przez panów, jak i panie.

Męska moda lat 80.

Panowie podobnie jak kobiety również dostosowywali się do pojawiających się w latach 80. nurtów.  Mężczyźni bardzo chętnie wybierali spodnie jeansowe rozjaśniane w dowolny sposób. Bardzo popularną częścią garderoby stały się również kurtki nieco przypominające te noszone przez sportowców. Poza tym triumf święciły okulary Ray-Bany będące nieodłącznym dodatkiem każdego mężczyzny. Męską figurę podkreślały natomiast poduszki chętnie stosowane także przez panie. Odzież męska również wykonywana była z materiałów sztucznych, a także lakierowanej skóry. Charakterystyczne są także neonowe kolory i duża biżuteria. Warto również wspomnieć o dużej karierze, jaką zrobiła koszula w hawajskie wzory. Takiemu ubioru bardzo często towarzyszyły świecące adidasy. Inni panowie stosowali bardziej ostre stylizacje, do których należały skórzane kurtki i czarne rękawiczki, oczywiście bez palców.

Wera

XX wiek - lata 70.

Moda lat 70. kojarzy nam się głównie z kulturą hipisowską, to również okres wielkich zmian obyczajowych: gwałtownego rozwoju ruchu na rzecz wyzwolenia kobiet.  Pojawiły się kreacje praktyczne i jednakowe dla kobiet i mężczyzn.

Kobiety  mogły zacząć nosić spodnie, które zostały dozwolone również poza miejscem pracy, domem i boiskiem. Poprzednio spodnie mogły zakładać kobiety pracujące w fabrykach, grające w tenisa lub pracujące w domu. Pierwsze modne damskie spodnie pojawiły się w formie kombinezonów, nawiązujących do ubrania roboczego. Był to komplet uniwersalny, szyty z każdego rodzaju materiału: popeliny, wełny, dżerseju, bawełny, nawet jedwabiu. Mógł być wcięty w pasie lub na wysokości bioder, luźniejszy lub węższy. Niezwykle popularne były kultowe, bogato zdobione dżinsy dzwony, do których noszono wielobarwne t-shirty.                                           

Wśród męskich spodni prym wiodły tzw. "hip huggers", czyli spodnie bardzo dopasowane w biodrach i udach, rozszerzające się od kolan w dół do dzwonowatego kroju. Do tego zakładali luźne bluzki z szerokimi rękawami.

Również na złość modnym w poprzedniej dekadzie krótkim spódniczkom,  kobiety pokochały styl maksi, długie suknie i spódnice  do kostek w stylu indiańskim, z falbankami  z wielokolorowych tkanin. Na wzór ubiorów z babcinej szafy, modne stały się bufiaste  haftowane rękawy przy bluzkach i fartuszkach, falbanki, spódnice midi z rozcięciem z przodu odsłaniającym jedno kolano oraz spódniczki zapinane tylko na dwa guziczki i odsłaniające pod spodem krótkie spodenki.

Mężczyźni wybierali w owym czasie ubrania w stylu indyjskim, czyli długie bluzy, koszule i tuniki ozdobione haftami, marynarki ze stójką. Prawdziwy renesans przechodziły wówczas ubrania z włóczki. Kobiety i mężczyźni  zakładali dziergane swetry, czapki , rękawiczki czy kamizelki.                  

Niezwykle popularne były również puchate kamizelki z furta, noszone długim włosiem na wierzch i długie płaszcze                                                                                                         

Na stopach młodych ludzi dominowały  kolorowe trampki i chodaki na drewnianej podeszwie, sandały na korku i z paseczków, baleriny, do mody weszły także koturny ,mężczyźni zakładali buty na obcasach. Jako dodatki popularne były najrozmaitsze torebki listonoszki czy torebki z kolorowego sznurka. Na biżuterię wybierano korale, paciorki rzemienie na szyi oraz przegubach dłoni i duże okulary, najlepiej „ lenonki’’.

W makijażu hipiski sięgały po mocne, zdecydowane  barwy. Na swoich twarzach chętnie malowały, różnorodne wzory.                                                                                                                     Klasyczna fryzurą z tamtego okresu to rozpuszczone włosy, najlepiej ozdobione opaską lub kwiatami. Całość zamykały kapelusze z dużym rondem. 

 











Obok hipisów kształtował się jednak inny ruch – punk. Skrajnie różny. Jego zwolennicy nosili podziurawione jeansy, skórzane, czarne kurtki z przypinkami noszone do czarnych spodni i luźnych koszul. Buty to zazwyczaj były wysokie ,wojskowe glany. Za biżuterię służyły im agrafki i łańcuchy. Punkówy decydowały się na przerysowany makijaż oczu i wyskubane brwi. Często też sięgały po ciemne pomadki do ust.

Pod koniec lat 70-tych panowie zaczęli ubierać się w trzyczęściowe garnitury (które były dostępne w oszałamiającej wprost gamie barw) o szerokich klapach, rozszerzanych spodniach i wysoko podniesionych kamizelkach. Krawaty stały się szersze i jaskrawsze, a kołnierze - dłuższe. Ubiór kobiecy również się zmienił.    Można zaobserwować pojawienie się stawiającego na szykowność stylu glamour.

Lata 70. to nie tylko styl punka czy hipisa, ale także styl disco. Zabawa, muzyka, taniec były możliwością oderwania się od szarej rzeczywistości. Wtedy życie toczyło się nocą na dyskotekach, dlatego zwiewne sukienki, cekiny, cygańskie spódnice, kwieciste koszule czy wytarte szorty królowały na parkiecie.  Jednoczęściowe kostiumy zapinane na zamek błyskawiczny były popularne wśród kobiet i mężczyzn, a ciuchy inspirowane przez modern dance (jak nylonowe lub polyestrowe spódnice obwijane dookoła talii,cieszyły się równie powszechną popularnością co trykoty zrobione z elastycznego materiału o nazwie spandex a także szorty z koszulami, które miały duże dekolty ze spandexu. Kreacja w dyskotece podkreślała budowę i walory ciała do tego eksponowała jego atrakcyjność i . Damskie obuwie było wzorowane na tym  z lat 40. - mowa o tzw. "mułach" - butach na wysokim obcasie z odsłoniętą piętą, wykonanych z plastiku i mających pojedynczy skórzany pasek powyżej linii palców . Mężczyźni ubierali zazwyczaj granatowe dżinsy, podkoszulek bez rękawów  i buty sztyblety oraz marynarskie czapkę.

Julia

XX wiek - lata 60.

W latach 60-tych w modzie zaszły widoczne zmiany. Doszły m.in. spódniczki mini, spiczaste kapelusze oraz sukienki do kostek, które do dziś ciszą się popularnością wśród kobiet oraz zwracają na siebie uwagę.

Tamtejsza moda stanowi również inspiracje dla dzisiejszych projektantów mody, którzy czerpią część elementów z dawnej mody. Jest to również inspiracja dla kobiet eleganckich z wyrafinowanym stylem.

KOLORYSTYKA UBRAŃ:

Ubrania zazwyczaj były czarne, białe, czasem granatowe lub czerwone, jednak bardzo często łączono wiele kolorów. Styl ten podkreślały dodatkowo krój i geometria ubrań. Najczęściej widziane były motywy groszków pasków i kwiatów. Wszystkie stroje zachowywały urok a zarazem elegancję.

WYKRÓJ:

Ciekawe wykroje idealnie współgrały z kolorystyką ubrań, dodatkowo podkreślały niepowtarzalny styl. Dają dużą swobodę a zarazem wyglądają elegancko.

Bibliografia:

http://urodaizdrowie.pl/elegancja-w-wymiarze-60

Ola

XX wiek - lata 50.

Kobiety:

Lata 50. to przede wszystkim czas kwiatowych wzorów, sztywnych halek, ale także groszków i kraty.

Halki

Kwiatowe wzory

Groszki

Kraty

Mężczyźni:

W latach 50. modne były luźne jeansy, bluzka włożona w spodnie i skórzana kurtka. Panowie zrezygnowali z eleganckich kapeluszy, a włosy zaczesywali na żel. W tamtym okresie panowie nie zapuszczali wąsów ani brody.

Zuza

XX wiek - lata 40.

Do 1945 roku ubiór posiadał jedynie rolę funkcjonalną i szyło się stroje z tego, co miało się akurat pod ręką. Trendy w modzie zaczęły kształtować się dopiero w drugiej połowie lat 40.

Stroje damskie :

Lata 40. XX zaczęły lansować kobiecą sylwetkę inną niż do tej pory wszyscy znali. Figura była bardzo ostra, a wszystkie części ciała były wyraźnie podkreślone.

Przede wszystkim bardzo wyraźnie zaznaczano wcięcie w talii – patrząc na kobietę można było odnieść wrażenie, że wcięcie to sprawia jej ból.

Szerokie ramiona - poszerzane poduszkami, bardzo wąska talia i szerokie biodra dodatkowo podkreślano spódniczkami, dawały obraz bardzo pożądanej wówczas kobiecej sylwetki. Kobieta przybierała wtedy formę typowej klepsydry.

Stroje męskie :

Rząd nanosi ograniczenia na wykorzystywanie wełny. Pojawiają się kurtki, mankiety i plisy. Wszystko to staje się normą. Chłopacy wracają z wojny. Furorę robi wielkomiejski szyk. Szerokie klapy, kołnierze i garnitury.

Dominika

XX wiek - lata 30.

 Moda w latach 30. nie podtrzymywała bezpośrednio trendów z początków stulecia. W dużym stopniu przyczynił się do tego kryzys gospodarczy w 1929 roku. Ludzie nie chcieli, by było po nich widać, że stali się jego ofiarami, robili wszystko, by dogonić zagraniczną modę, z jak najmniejszym kosztem.

STROJE KOBIECE

Spódnica i żakiet

Wraz z początkiem lat 30. nastąpił koniec epoki "wyzwolonej chłopczycy". Kobiety zrezygnowały z męsko-podobnych ubrań i zamieniły je na bardziej kobiece, podkreślające ich wszystkie atuty. Charakteryzowały się dopasowaniem do figury oraz podkreśleniem talii, bioder i lini ramion. Mimo tego, nadal stawiano na wygodę. Nie powrócono już do gorsetów czy stelaży, więc nie próbowano już osiągać wyimaginowanej sylwetki z poprzednich wieków.
W ciągu dnia nosiły zazwyczaj spódnice sięgające do kolan z zaprasowanymi fałdami oraz żakiety, które przypominały męskie marynarki. Ten dość surowy zestaw urozmaicano jasnymi bluzkami i różnymi dodatkami, np. sztucznym kwiatem lub kołnierzem z lisa. Bardzo popularne były również bluzki z postrzępionymi rękawami, jak i spódnice, które swoim kształtem przypominały dół sukienki. Do damskiej garderoby weszły w tym czasie już na stałe 

Przykłady strojów wieczorowych

przykład rozkloszowanej spódnicy

Jeżeli chodzi o stroje wieczorowe, dla pań najbardziej modne były dwa kroje sukienek - jedna z bardzo dużym dekoltem, a druga bardzo mocno przylegająca do ciała, tak zwana "wężowata". Obie jednak były, aż do ziemi, a na ogół były pozbawione rękawów. Czasami dodawano bolerko, lub obszerną spódnicę. Latem często zakładano na to jeszcze lekkie płaszcze lub pelerynki, zaś zimą - różnego rodzaju futra.

przykład fryzury 

Górującymi tkaninami tego okresu był angielski tweed, jedwab (zwykle przy strojach wieczorowych), dżersej (materiał podobny do tego, z którego robione są współczesne T-shirty) oraz dzianina. Dominowały kolory takie jak czerń i biel, ale często spotykane były również jaskrawe barwy. Właśnie wtedy w modę wszedł uwielbiany przez kobiety do dnia dzisiejszego róż. Projektanci coraz odważniej podchodzili do idei wzorów, stawiano jednak na wzory kwiatowe oraz w kratkę.
Wraz z "powrotem kobiecości" w latach 30. zmieniły się również fryzury. Panie nosiły w tym okresie nosiły długie, starannie ułożone fale lub pukle. Najmodniejszym kolorem włosów był blond. Aby uzyskać taki odcień kobiety zwykle stosowały płyny rozjaśniające. Takie uczesania zdobiły fantazyjne, jednak coraz mniejsze kapelusze.

Jako dodatki, kobiety zazwyczaj nosiły skórzane rękawiczki, różnoraką biżuterię np. brosze czy klipsy, a do włosy przyozdabiały sztucznymi kwiatami.

STROJE MĘSKIE

W latach 30. duże, znaczyło lepsze. Było to widać, również w modzie męskiej. Mężczyźni ubierali się elegancko, a najważniejszym obiektem ich stroju był garnitur. Od lat 20. zmienił się jego krój, który optycznie powiększał tułów. Przyczyniały się do tego między innymi poduszki umieszczone przy ramionach i zwężane

Po lewej - garnitur dwurzędowy
Po prawej - garnitur jednorzędowy

rękawy. Panowie, tak jak panie, nie chcieli, by było po nich widać, że dotknął ich kryzys gospodarczy, dlatego też większość z nich nosiła garnitury dwurzędowe, mające nawet po 6 lub 8 guzików. Garnitur jednorzędowy, był oznaką tego, że komuś się nie powodzi. Do kompletu zakładali luźne spodnie, sprzyjające swobodzie ruchu.
Płaszcz, był wykonywany na tej samej zasadzie co garnitur - tułów wydawał się większy, a całość była zapinana dwurzędowo.
Jednak i tak, to jak mężczyzna wyglądał, zależało w większej mierze od  krawca, gdyż nawet nawet najlepiej zrobiony strój, niedopasowany do odpowiedniej sylwetki, nie był dobrze postrzegany.

Alicja

Bibliografia:
http://jejswiat.pl/796,moda-lat-30
http://cafemagazyn.pl/moda-lat-trzydziestych
http://retro-daily.blogspot.com/2016/01/meska-moda-lat-30-tych-omowienie.html       http://trends.blox.pl/2011/09/History-Of-Mens-Fashion.html  
http://wizaz.pl/Moda/Historia-spodnicy  
http://e-vintage.pl/moda-lat-30-w-pigulce/    
http://stopklatka.pl/news/tajemnice-kobiecej-torebki-w-garderobach-kobiet-hitchcocka     http://www.szarmant.pl/garnitur-dwurzedowy-z-nakladanymi-kieszeniami  
http://dawny-krakow.blogspot.com/2010/05/meska-moda-lat-20-tych-w-polsce.html    

XX wiek - lata 20.

Rewolucja dokonała się nie tylko w dziedzinie ekonomii, gospodarki, czy też socjalizmu, ale także mody.  Mówią, że właśnie w latach 20 po raz pierwszy zaczęto odchodzic od wysokich butów, sztywnych gorsetów i długich sukien. Od tej pory światem miały zawładnąć wygoda, chłopięce stroje i czerń. W latach 20-tych po I wojnie światowej, zaczęto przywiązywać większą wagę do zabawy, mody i sztuki. Choć na świecie panował głęboki kryzys, ludzie pragnęli zbuntować się brakom i niedostatkowi. Kobiety stały się niezależne i miały prawa dotąd przysługujące tylko mężczyznom. 

W wielu krajach doszło do zmian w prawach obywatelskich.  Taki obrót spraw odbił się na modzie – mężczyźni zaczęli ubierać się w klasyczne ciasne marynarki, z podkreślonymi taliami (tzw. Jazzówki) i kapelusze. Na wybiegach królowała wszechobecna czerń (mała czarna), a kobiety utożsamiały się z mężczyznami. Największą projektantką lat 20-stych była niejaka Gabriela Coco, znana wszystkim jako Coco Chanel, która na zawsze zrewolucjinozowała świat mody swoimi kostiumami z tweedu, niezwykle prostymi i szykownymi. Nie sposób nie wspomnieć o bardzo popularnym, wręcz świętym w tamtych czasach polskim fryzjerze gwiazd – Antonim Cierplikowskim znanym jako Antoin de Paris, który jako pierwszy obciął kobietę w charakterystyczną, krótką fryzurę – na pawia, którą nosiła sama Coco .

KOBIECY STRÓJ 

•     chłopięcy strój – bez talii, bioder i ud. Sylwetka prosta – w kształcie litery H z nisko osadzonym stanem
•     proste kostiumy; długie żakiety i proste, wąskie spódnice
•     krótkie sukienki, bardzo luźne, bez talii
•     wszelkie opaski, wyszukane rękawiczki i wachlarze
•     kapelusze przypominające hełm, najczęściej z filcu, małe z opuszczonym rondem
•     futra wokół szyi
•     liczne zdobienia, hafty, frędzle, pióra
•     jasne, cieliste pończochy

STRÓJ MĘSKI 

• garnitury z podwyższoną talią, dwurzędówki
• kapelusze tzw. meloniki
• szelki
• spodnie w kant
• koszule z wąskimi ramionami
• chutka w klapie
• długi, czarny płaszcz
• „gangsterski wygląd

Sandra

XX wiek - lata 10.

Lata 10 XX wieku to same rewolucje. Moda w tym okresie była bardzo  trudna do scharakteryzowania, ponieważ w tym czasie zachodziło wiele radykalnych zmian. Na modę tego okresu wpływały wydarzenia historyczne, przede wszystkim I wojna światowa.                                  Duży wpływ na kształtowanie mody  miał kult operetki, teatru dramatycznego, rewii oraz kabaretu, a aktorki oraz tancerki tam występujące odważnie lansowały nowy, na tamte czasy  styl ubierania, którym potem przesiąkła ulica. Te wszystkie elementy stanowiły początek kształtowania się stylu w modzie.
 Sylwetka kobiety zmieniła się z esowatej na bardziej zgeometryzowaną. Odrzucono bardzo sztywny gorset, z wieloma fiszbinami, zastępując miękkim i delikatniejszym. Halka stała się mniej powiewna  oraz węższa. Wprowadzono również różne rodzaje biustonoszów oraz majtek, które swoim krojem oraz materiałem były dostosowane do stylu ubioru oraz pory roku.  Kobiety nosiły bardzo  Ciężkie, obfite, długie spódnice. Żakiet miał bardzo wysoki kołnierz , tzw. szmizetka - rodzaj kołnierzyka czy chusty, rękawy były rozszerzone u dołu i ujęte mankietem w nadgarstku. Bluzki zmieniły krój i stały się mniej ozdobne – podobne do dzisiejszych koszulowych. Jedynym elementem wyróżniającym były kołnierze, które przybierały wielorakie kształty.

  

   
Na taki zestaw narzucano płaszcz, który miał maskować talię, a z czasem nabrał owalnego kształtu. Płaszcze zwykle sięgały połowy łydki, odsłaniając ¼ spódnicy.  
  Buty były stylizowane na pantofelki z czasów Ludwika XV na obcasiku i ze szpiczastym noskiem, popularne do dziś "rzymianki" i wysokie buty zapinane na guziki.      

Zwieńczeniem całego ubioru był wielki kapelusz  przepasany wstążką ,przybrany kwiatami, nakładany na wysoko upięte włosy.      

         Po roku 1914 punktem zwrotnym dla mody  stała się wojna światowa. Zmusiła ona osamotnione kobiety do przejęcia ról męskich w pracy, jak i w domu. Wpłynęło to znacząco na modę, ponieważ w danym momencie liczyła się przede wszystkim wygoda podczas wykonywania nowych dla nich zadań.
Wiele kobiet  zrezygnowało z gorsetów . Pozostała bielizna stała się lżejsza i krótsza. Wykonywano ją z cienkich tkanin, bez zbędnych falban oraz zakładek. Dodatkowo dążono do ograniczenia sztuk bielizny noszonej pod sukniami .

Spódnice i suknie zostały skrócone, odsłaniając  buty i cholewki. Krój sukni i spódnicy stał się prosty i rozszerzony. Taki fason spódnicy, połączony z dłuższym żakietem sięgającym za linie bioder, ujętym paskiem w talii, był inspirowany mundurami pomocniczych służb kobiecych. Żakiety szyto przede wszystkim z miękkiej, ciepłej wełny, sukna, kaszmiru. Modne były pasy, kraty, kolory beżowy i granatowy oraz ich różne kombinacje. 

 Bluzki charakteryzowały się różnorodnością kołnierzy. Niektóre zdecydowanie nawiązywały do kroju koszuli męskiej inne były bardziej ozdobne i zaokrąglone. Zdarzały się kołnierze stojące lub golfy. Popularny ówcześnie był również duży kołnierz, płasko opadający na ramiona.

Oprócz żakietów  popularne stały  się wełniane swetry, długości żakietu.Były to przede wszystkim swetry wkładane przez głowę, które miały kilka guzików przy dekolcie. Zamożniejsze panie mogły sobie pozwolić na swetry z jedwabnego trykotu, co było w tym czasie niezwykle szykowne.
W chłodniejsze dni okrywano się luźnym płaszczem, który czasem był spięty pasem. Były one różnej długości, a czasem nawet wyglądały jak kurtki. Jako okrycia wierzchnie stosowano również peleryny, często ze sztywnym,wysokim  kołnierzem,  obszyte karakułami lub fokami.
Buty  były dłuższe, sznurowane do połowy łydki,które z czasem przybrały formę pantofli.

Moda męska początku XX wieku  polegała na skromności, prostocie, a jednocześnie dbałości o szczegóły. Panowie rozluźnili swoje szyje i karki poprzez zmniejszenie kołnierzyka, zaczęli chętnie także nosić wygodne, a równocześnie eleganckie i często pasiaste marynarki oraz kamizelki. Daje się zauważyć utrzymanie w ubiorze tonów spokojnych i przeważnie ciemnych. W ciepłe dni przywdziewali słomkowe kapelusze z małym rondem. Do tego stylizowana laska oraz białe rękawiczki , mężczyzna nabierał wytworności. Fryzury stały się nieco krótsze, zrezygnowano z bujnych bokobrodów, za to chętnie noszono małą szpiczastą bródkę z zalotnie przystrzyżonymi i podkręconymi wąsikami. Wielki dandys angielski Brummel’a powiedział: „Strój mężczyzny powinien być wykwintny w każdym szczególe, a jednocześnie tak spokojny i tak dobrze leżący, by człowiek ten wyglądał dystyngowanie bez zwracania uwagi swym strojem”(Tygodnik Mód i Powieści 1913 nr 36, s. 12) po ponad stuleciu było nadal aktualne.

Julia